หัวโขน ๒ หมายถึง น. เรียกขนมชนิดหนึ่งทําด้วยข้าวโพดคั่วคลุกนํ้าตาลที่เคี่ยวจนเหนียวว่า ข้าวโพดหัวโขน.
ว. ทั่วทั้งคลอง.
น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่มีหัวอยู่ข้างใน.
(ปาก) น. ผู้รับหาคะแนนเสียงให้แก่ผู้สมัครรับเลือกตั้ง.
น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือลูกคัน ก็เรียก.
น. เวลาแรกมืด, เวลายังไม่ดึก.
น. การใช้สมองคิด, สติปัญญา.
น. ส่วนเริ่มต้นของโค้งแม่น้ำ.